इंस्टंट माहेर

गेल्या आठवड्यात अचानकच हार्टफर्डला भावाकडे जायचा योग आला. माझा अमेरिकेतला सर्वात जवळचा- अंतराने आणि मनाने- नातेवाईक. त्याने लग्नानंतर यंदा प्रथमच गणपती बसवला आहे. माझ्या वहिनीने अगदी दगडुशेठचे चित्र समोर ठेऊन घरी मूर्ती बनवली आहे. त्यांच्या गणपतीचे दर्शन घ्यायचेच होते. शिवाय माझा किडक्या दातांच्या बाईबरोबर सकाळी-सकाळी interview होता. मग आम्ही सगळेच आदल्या दिवशी हार्टफर्डला गेलो. संध्याकाळी निघतो म्हणेतो आठ वाजले निघायला. ९५ ची डागडुजी काढलीये, रात्रीचं काम सुरु होतं त्यामूळे दोन-तीन वेळा रहदारीत अडकलो. पोचायला बराच उशीर झाला. भावाला आणि वहिनीला जेऊन घ्या सांगितले होते. तरी ते वाट बघत थांबलेच.

भावाचे लग्न झाल्यापासून सगळेच कसे बदलले आहे. त्याच्या लग्नाआधी आम्ही जायचो तेव्हा इशानचे खाण्या-पिण्याचे तर न्यावे लागायचेच पण भावासाठी पण काहीतरी करुन न्यायचे. त्याबरोबर डिस्पोजेबल ताटं/वाट्या/चमचे/पेले आणि अगदी पेपरटावेल्स पण न्यायचे. ह्यावेळेस जायचे ठरले तेव्हा मी सवयीने सर्व तयारी केली. रहायला जायचे म्हणून उशा/चादरी पण नेल्या. पण तिथे पोचल्यापासून कसा अगदी 'पाट बसायला..ताट जेवायला' असा थाट होता. वहिनी माझी पोलिश आहे. पण तिने खपून छोले, नारळाची चटणी, जीरा राइस, मलई बर्फी कृतीने पेढे असा बेत केला होता. स्वच्छ बाथरुममधे स्वच्छ धुतलेले टावेल्स घडी करुन ठेवले होते. आमच्यासाठी गादी घालुन तयार होती. सकाळी आवरुन येईपर्यंत नाष्टा टेबलवर वाट बघत होता.

एरवी इशानला पाळणाघरात सोडुन माझी मी कुठे जायचे ते गेले असते. आज मात्र डाउनटाउनमधे सकाळी कुठे पार्किंग मिळणार, आता मला हार्टफर्ड सवयीचं नाही इ. म्हणून वहिनी मला सोडवायला आली. त्यांच्या घरापासून अर्ध्या तासाचं तरी ड्राइव्ह आहे. इंटरव्यु अपेक्षेपेक्षा लवकरच संपला (किडक्या दातांच्या बाईशी कितीवेळ बोलणार). मग घाई घाई घ्यायला आली.

वहिनीला माझ्या वेगवेगळे फ्रूट स्प्रेड्स बनवायची फार आवड आहे. सारखे काही न काही विणकाम पण सुरु असते. माझ्या गाडीतल्या गणपतीसाठी आसन विणले आहे. निघताना ते आसन, २-३ प्रकारचे स्प्रेड्स, पेढे असे काय काय बांधुन दिले. आईची आठवण झाली. आईकडे गेले की काही हवे आहे म्हणावे लागत नाही. मी भारतात पोचायच्या २-३ दिवस आधीच ताजे मसाले, भाजणी असे काय काय तयार असते. आता आईकडे माहेरपणाला जायचे झाले तर अजून वर्षभर तरी वाट बघावी लागेल. पण काल अगदीच ध्यानी मनी नसता भावाकडे माहेरपणाचे सूख अनुभवुन आले. परत येताना विचार करत होते, 'हे बरंय, आता माहेरी जावसं वाटलं की हे आहेच माझं इंस्टंट माहेर' :)