एक सकाळ

..आज सकाळी उशीरा जाग आली. नवर्‍याला ८:३० ची मीटिंग होती, मला ९ चा एक इंटरव्यु. नवरा घाई-घाई आवरुन पळाला. रोज सकाळी जी काय थोडी-फार कामं तो करतो ती पण न करता. उशीरच झाला मग त्याला इलाज नाही. लेकाला डब्यात बटाट्याचे पराठे द्यायचे म्हणून त्याची तयारी केली होती. पटकन दोन पराठे लाटु (एक त्याला, एक मला) म्हंटलं तर लेकाने नेमकच एकदा शी केली आणि एकदा अंगावर पाणी सांडुन घेतले. बर्नर बंद करा, त्याचे आवरा आणि परत कामाला लागा. डबे भरत होते तेव्हा त्याला काय खायला दिले होते ते सगळे अंगावर माखुन घेतले. परत त्याला धुवा. मग कपडे घालायला त्याने इतके पळवले की शेवटी त्याला नुसतेच जॅकेट घालून घेऊन जावे असे वाटले. कसे-बसे दोघांचे आवरले तर घराची चावी सापडेना. सापडायला सोपी म्हणून गाडीची आणि घराची चावी माझ्या हँडबॅगमधे असते. आज-काल लेकाला झिप काढता येते त्यामूळे त्यानेच कधीतरी चावी काढून कुठेतरी भिरकावली असणार. नवर्‍याला फोन केला तर त्याने मीटिंगमधून येउन हळु आवाजात काय सांगितले त्यालाच कळाले नसणार. काहीतरी कॉफी टेबल असे ऐकु आले. सगळ्ळा कॉफी टेबल धुंडाळला पण काही सापडली नाही. शेवटी एंड टेबलच्या खणात सापडली. दाराला कुलुप घातल्यावर लक्षात आले माझे जॅकेट घरातच राहिले. ते घेऊन एकदाची निघाले तर हॅमिल्टन एव्हेन्युवर काम सुरु म्हणून रुट-१ ला जावे लागले. तिथेही काम सुरु म्हणून एक लेन बंद होती. मग रुट-१ चे नेहेमीची रहदारी, ते काम वगैरे मिळुन तिथे पोचायलाच अर्धा तास आणि त्यापूढे रुट-१, ग्रीनिच एव्हेन्यु आणि मग I-९५ असे यायला अर्धा तास. ९५ वर पण काम सुरु आहे. काम रात्री करत असले तरी सामान-सुमान मिळुन एक लेन बंद. बॉसला फोन करु म्हंटले तर एक चढे वळण घेताना बॅग सीटवरुन खाली पडली होती. ड्रायव्हिंग सीटवरुन तिथपर्यंत माझा हात पुरेना. रडत-खडत १० मिनिटांचे अंतर एक तास ड्राइव्ह करुन पार केल्यावर एकदाचे एक्झिट ७ आले. लेकाला एव्हाना झोप यायला लागली. आज-काल पाने झडुन गेल्याने हाय-वे वरुनच पाळणाघराचे पार्किंग दिसते. दोन जागा रिकाम्या होत्या. इतक्या उशीरा कोण तिथे येणारे असा विचार करत एक्झिट घेऊन एक सिग्नल ओलांडुन तिथे पोहोचेपर्यंत दोन्ही भरल्या. परत गाडी मागे घेऊन इमारतीतल्या पार्किंगमधे गेले. आधी बॉसला फोन केला, तर तो जाग्यावर नव्हता. लेकाला गाडीतुन काढून पाळणाघराकडे निघाले तर चष्मा गाडीतच राहिला. तरी बरे रस्त्याने चालताना चष्म्याची गरज अजून तरी पडत नाही. एकदाचे त्याला पाळणाघरात सोडले आणि धावत-पळत 9:45 वाजता ऑफिसला आले. आल्या आल्या मॉनिटरवर चिठ्ठी- Please join me in the empty room next to Pete's office- Dan 09:15 am. बॉस तसा भला गृहस्थ. त्याने पुष्कळच ३० मिन. खिंड लढवली होती, इंटरव्यु अजून संपला नव्हता. टेक्निकल प्रश्नांसाठी माझ्याकडे हँड ओवर करुन तो पूढल्या मीटिंगसाठी पळाला. इंटरव्यु संपवुन जागेवर आले तेव्हा असे वाटत होते, आधी एक तास झोप काढावी आणि मग कामाला सुरुवात करावी :)


एखादी सकाळ अशीच येते ना, सावळ्या गोंधळाची...काय म्हणतात ते chaotic :)